De eerste dagen in Lomié

De volgende dag (30 juli) werden we wakker van, je raad het al, de regen. Het had de hele nacht doorgeregend. En om het nog leuker te maken, dit was de eerste keer dat er weer regen viel in 3 maanden. Nadat iedereen uit bed was en we ontbeten hadden, deden we (toen het droog was) de rubberlaarzen aan en gingen we buiten een stukje op ontdekkingstocht. We liepen eerst rond het huisje van Julienne. Ze heeft hier onder andere bananenbomen staan, maar ook koffiebonenbomen en ananasplanten. Erg leuk allemaal. Nadat we dat gezien hadden, liepen we door naar de weg en gingen we het dorpje door lopen. We kwamen langs een aantal huisjes, een school en op het eind van de weg stond een kerk. Een best grote kerk ook nog. Op de weg terug kwamen we weer langs de school. Er kwam een man aanlopen. Dat was de directeur van de school. Hij zei dat er ongeveer 200 kinderen naar deze school gaan en dat het een katholieke school is. Hierdoor krijgen ze geen geld van de overheid voor spullen etc. En daardoor zijn alle spullen die er zijn, van hele slechte kwaliteit. Dat was opzich ook wel een beetje te zien. De school zag er niet heel goed uit, maar het is wel fijn dat er een school is. Dit was trouwens dezelfde bassisschool als waar Julienne op heeft gezeten toen ze klein was.

Na een tijdje liepen we terug naar het huisje van Julienne. Toen we terug waren, gingen we samen met Julienne langs heel veel verschillende huisjes hier, om met mensen kennis te maken. We hebben kennisgemaakt met haar broers, zussen, neven en nichtjes, daar weer de kinderen van en ga zo maar door. Ook hebben we haar vader even gezien. Naast dat we de mensen hadden ontmoet, konden we ook zien hoe ze leefden. Hoe hun huisje eruit zag, en wat ze doen om een beetje geld te verdienen. De meeste vrouwen hier verdienen geld met het maken van wodka. Dat wordt hier heel veel gedaan. Daarnaast zijn de plantages ook erg belangrijk. Daar halen ze ook inkomsten uit. En natuurlijk gebruiken ze de planten en vruchten van de plantages ook voor het koken. Nadat we bijna iedereen gezien hadden, liepen we terug. 's Middags gingen we met alle kinderen spelen. Ik had de bellenblaas, de bal en de springtouwen gepakt die ik had meegenomen. Dat was een groot succes. Vervolgens gingen Vera en ik ons haar laten invlechten door 2 meisjes genaamd Milina en Dodo. Nadat dat klaar was, gingen we eten. Daar waren we echt wel aan toe.

's Avonds hebben we nog even buiten gezeten bij de familie van Julienne. Er stond 1 klein lampje in het midden. Zo kon je tenminste iets zien, want het is hier 's avonds echt pikdonker. Maar, wonder boven wonder, is de elektriciteit hier aangesloten waardoor we 1 lamp in huis hebben die werkt. (Dat is ook het enige wat het nu doet haha). Maar het is een begin!

Wat ik verder nog erg opvallend vond hier, was de omgang tussen broer en zus, tussen man en vrouw. De vrouwen hier worden eigenlijk altijd als minderwaardig bestempeld omdat ze later met iemand trouwen en dan dus in een andere familie terecht komen. Dat is dan hun 'nieuwe' familie en daardoor zijn ze in hun eigen familie eigenlijk niet echt belangrijk. Dat vond ik wel apart om te horen, maarja, zo is de cultuur hier.

Op Donderdag (31 juli) hebben we 's ochtends eerst nog weer een klein rondje gemaakt door Messassea. We stonden namelijk bij de gezamenlijke keuken en ze waren druk bezig met eten koken. Wij waren eigenlijk wel benieuwd waar ze dat nou allemaal vandaan haalden en wat het allemaal was. Ze hebben eerst laten zien war ze nou precies palmolie van maken. Palmolie komt van de vruchten van een vrouwelijke palmboom. Die vruchten worden eerst veel gewassen en gekookt en daarna platgestampt. Hier krijg je dan vervolgens palmolie uit. Voor de wodka die hier gemaakt wordt, gebruiken ze palmwijn. Dit lieten ze vervolgens zien. Deze palmwijn halen ze uit een mannelijke palmboom. Deze is omgehakt (en dus dood) en hier stroomt dan palmwijn uit. Vervolgens liepen we verder naar de groenten. Ze hebben hier heel erg veel groenten, waar wij er eigenlijk maar heel weinig van kennen. Het enige wat ik herkende was een tomaat. Maar groenten die hier veel gebruikt worden, zijn onder andere casave en makabo. Verder worden hier ook veel pinda's verbouwd en natuurlijk veel fruit.

's Middags stond op de planning om naar Lomië te gaan. Dat is zo'n 3 km. Nou, dat viel niet mee. Het was namelijk best warm, en met dit klimaat erbij wordt het best snel benauwd. Maar het was wel een mooi stuk om te lopen. Veel groen, veel bomen, weinig verkeer en veel dorpjes waar je langs komt. En bij elk van die dorpjes zie je weer heel veel kinderen die naar je zwaaien. Echt heel leuk om te zien. Ze zijn allemaal vrolijk en roepen de hele tijd door: Mitanga. (vertaling: Blanken). Dat is wel grappig. Wel kan je zien dat sommige kindjes het ook nog wel erg spannend vinden om blanken te zien. Maar de leukste reacties vind ik toch van kinderen die dan zo dapper zijn om een hand te geven en dan vervolgens even kijken of we niet afgeven. Haha. Maargoed, eenmaal in het centrum aangekomen waren er een aantal winkeltjes, maar verder was er niet zo heel veel. We moesten een paar boodschappen doen, maar ze hadden lang niet alles wat we nodig hadden. Dan maar zonder. Toen we de meeste boodschappen hadden, gingen we terug naar Messassea. Dit keer niet met de voet, maar mooi achterop de motor! Toen we weer terug waren, gingen we samen met Julienne kijken naar de rivier die een paar honderd meter achter het huis van Julienne stroomt. Het water was echt ijskoud, maar wel lekker verfrissend. Na een tijdje door het water gelopen te hebben, liepen we terug.