Reis naar Lomié

Op dinsdag (29 juli) vertrokken we naar Lomië, naar Messassea (Plaatsje vlak bij Lomië waar Julienne vandaan komt). 's Ochtends nog even de laatste spullen gepakt en nog even lekker gedouched. De laatste keer voor ongeveer anderhalve week. Rond een uur of 11 zouden we opgehaald worden, wat nog verplaatst werd naar half 12. Maar omdat we in Kameroen zijn, reden we dus rond half 1 weg :P. De weg naar Lomië is verdeeld in 2 soorten wegen. De eerste paar honderd kilometer bestaan uit mooie asvaltwegen waarop je prima door kan rijden. Daarna komt een lange zandweg (ongeveer 150 km) waarbij het doorrijden meestal wat lastiger is. Maar gelukkig, de omgeving waar we doorheen reden, was weer prachtig om te zien. Allemaal plantages en bossen, echt heel mooi. Tussendoor zagen we verschillende kleine dorpjes (waar we ook nog een keer moesten stoppen omdat we een lekke band hadden, alweer haha).

Na ongeveer 6,5 uur rijden en 2 doodservaringen (oke, misschien beetje overdreven, maar het was wel eng) waren we er. Het begin van de zandweg ging nog wel goed. De auto kon nog redelijk goed doorrijden, ondanks de gaten in de weg. Op een gegeven moment ging het mis (doodservaring 1). Er was een deel van de weg weggeslagen en daar stond een gigantische lading water in. Het was namelijk vanaf een uur of 3 heel hard, non stop gaan regenen. De chauffeur dacht dat hij er gewoon doorheen kon, maar dat kon dus echt niet. Eerst stonden we vast, in het water. Vervolgens zakte de voorkant van de auto steeds verder het water en het zand in. Zo ver, dat het water de auto in kwam. De chauffeur gaf toen weer gas, waardoor we gelukkig recht kwamen te staan, maar echt letterlijk dreven. Na veel leunen, duwen, trekken en opnieuw gasgeven, kwamen we steeds een beetje vooruit. Na een tijdje waren we uit het water, maar er stond jammer genoeg wel wat water in de auto. Maar dat liep ook snel genoeg de auto weer uit, en we konden weer verder. De weg die volgde was best gevaarlijk. Er zaten niet heel veel gaten in de weg, maar doordat het zo hard regende was alles spekglad. We slipten dan ook een aantal keer goed weg.

Om in Messassea te komen, moesten we eigenlijk met de auto een soort heuvel op. Maar dat ging ook niet goed (doodservaring 2). De chauffeur reed de heuvel op, maar hij deed dat met te weinig snelheid, en hij ging er op een verkeerde manier op, waardoor we via de zijkant naar beneden slipten en bijna verticaal stonden. Dat was echt doodeng. Gelukkig kreeg hij de auto weer recht. Toen stapten we maar uit en liepen we het laatste stukje, wat niet zo ver was. We werden opgewacht door bijna de hele familie van Julienne. Ze waren allemaal erg blij dat we er waren. Eenmaal bij het huisje aangekomen, gingen Mama, Vera en ik binnen zitten, en de rest haalde de koffers. Zelfs de kleinste kinderen liepen met onze koffers op het hoofd, ik wist niet wat ik zag. Na even kennisgemaakt te hebben met wat mensen, gingen we slapen. We waren echt helemaal op.