Speelgoed-uitdeeldag:)

(4 augustus). Wat een regen vannacht. Het heeft aan één stuk door geregend en omdat we in een huis slapen met golfplaten als dak en geen plafond, is dat nogal gehorig. En, als gevolg van de regen, ontstond er weer een grote modderpoel rond het huis. Dus hebben we de rubberlaarzen er maar weer bijgepakt :). De hele ochtend regende het door, dus hebben we die tijd voornamelijk binnen gezeten. Gelukkig werd het rond een uur of 12 droog.

Na het middageten gingen Papa en Mama nog even samen naar Lomië lopen om nog wat boodschappen te halen. Vera en ik bleven hier, in Messassea. Omdat ik nog heel wat speelgoed over had, van wat ik had meegenomen, ging ik dat verdelen in een aantal plastic zakjes. Dan konden we die langs een aantal huizen brengen. Toen ik dat gedaan had en toen we op het punt stonden om weg te gaan, kwam er opeens een klein jongetje aanlopen. Hij stond eerst heel verlegen bij de deur, kwam toen binnen en ging op de grond liggen haha. Geen idee waarom hij dat deed, maar het was wel grappig. Toen we hem van de grond af hadden gekregen en we buiten stonden, zag hij de rubberlaarzen van Papa. Hij vond ze blijkbaar zo mooi, dat hij ze gelijk aandeed. Wel verkeerd om haha.

Toen het jongetje weer weg was, liepen Vera en ik met de plastic tas met speelgoed, richting Julienne. Het leek ons wel net zo handig als Julienne meeging, aangezien wij niks van de taal kunnen en een beetje uitleg wel gepast was. Eerst liepen we naar het huis van Permilla, een meisje van een jaar of 2. Ze woont hier samen met haar moeder, tante, oma en nog wat andere kinderen. Permilla is de laatste dagen altijd bij ons te vinden. Ze ze zelfs nog tegen Julienne dat ze niet meer naar huis wilde, maar bij ons wilde blijven slapen omdat het zo gezellig was. Permilla is eigenlijk altijd wel vrolijk, maar toen we de speeltjes gaven was het helemaal over de top. We bliezen gelijk een ballon op en hebben een tijdje daar met haar gespeeld. Vervolgens liepen we naar het volgende huis. Hier woonden onder andere een aantal kleine kinderen met hun moeder en volgens mij ook de oma. Er waren 2 kindjes aan het buitenspelen, dus ik gaf het speelgoed aan hun. Ze wisten eerst niet zo goed wat ze ermee moesten en liepen ermee naar hun moeder. Maar toen Vera eenmaal een ballon had opgeblazen, was de glimlach niet meer van hun gezicht af te krijgen. Het was zo'n mooi gezicht! Zo liepen we nog een aantal huizen langs, en zo waren de ballonnen keer op keer een succes. Alle kinderen hadden een grote lach op hun gezicht. Het laatste huis waar we langs gingen was van Leo, zijn vrouw, zijn ouders en zijn dochtertje. Leo's volledige naam is Leo Kortekaas, vernoemd naar mijn oom Leo Kortekaas. Hij ging namelijk 18 jaar geleden mee naar het ziekenhuis, omdat Leo's moeder met spoed daar heen moest toen ze ging bevallen en niemand anders kon mee. Leo is 18 jaar, getrouwd, heeft 1 dochter en zijn vrouw is nu weer in verwachting. Als je ziet hoe ze leven, krijg je gelijk medelijden. Julienne zei al dat ze heel arm waren, maar ik had het niet zo verwacht. Toen ik ze de speeltjes gaf, waren ze er heel erg blij mee. Dat je kinderen en volwassenen met zoiets kleins al zo'n plezier kunt doen, is echt leuk.

Toen we terugkwamen bij het huis van Julienne, gingen we ons omkleden. We gingen namelijk zwemmen in de rivier. Het was 's middags zo warm en zo benauwd geworden, dat we daar allemaal wel aan toe waren. Het water was natuurlijk weer ijskoud, en het duurde ook wel een tijdje voordat ik er echt een beetje doorheen was. Maar het was wel lekker verfrissend.

Na het zwemmen kwamen er weer heel veel kinderen hier om te spelen, waaronder Permilla, Milina, Dodo, Steve, Entoine, Royn en nog veel meer. Eerst gingen we weer even bellenblazen en vervolgens gingen ze allemaal kunstjes doen. De radslag en de handstand, alles kwam voorbij. Het was erg leuk om te zien. Vooral Permilla. Ze wou graag hetzelfde doen als wat de rest allemaal aan het doen was en dat zag er heel schattig uit. (Staat wel op de film, ik zou kijken of ik het op de site kan zetten als we weer thuis zijn).