Baka stammen & Regenwoud

Op vrijdag (1 augustus) zouden we samen met Julienne een stuk gaan lopen, maar ze was heel druk met eten maken, dus kon ze niet mee. Ze was namelijk bezig met het ontveren van een kip. Die hadden ze even daarvoor gedood en die gingen ze dus klaarmaken voor het avondeten. Nu Julienne niet mee kon, wou Serge wel mee. Dat is een zoon van haar zus Pepetu. We liepen dit keer de andere kant op. Niet richting Lomië, maar richting de Baka's. Dit is een aparte stam hier in de buurt. Deze Baka's kan je herkennen aan dat ze niet zo groot zijn, dat ze puntige tanden hebben en dat ze helemaal apart leven. Ze hebben een eigen school en een eigen kerk. Daarnaast houden ze ook heel erg van dansen en zingen. Maar, om bij de baka's te komen, moesten we wel weer een aantal kilometer lopen. Dat was wel weer redelijk zwaar, maar gelukkig konden we onderweg onze aandacht op genoeg andere dingen vestigen. De mooie bomen langs de weg en natuurlijk weer de vele huisjes waar we langs liepen en vrolijk werden begroet door de kinderen. We worden ook bijna overal herkend als de familie van Julienne, aangezien zij de enige hier in de buurt is met blanke familie. Onderweg kwamen we ook nog langs het huis van Delphin, de zus van Julienne. Daarbinnen hadden ze nog een soort van xylofoon waar haar man even een stukje op ging spelen. Wat wel grappig is, is dat de toetsen hier andersom zitten als dat wij gewend zijn. Wij spelen van [Laag --> Hoog] terwijl ze hier spelen van [Hoog --> Laag]. Na ongeveer 2 km kwamen we bij de eerste baka stam hier in de buurt. We hebben daar gezien hoe ze daken maken voor de huizen. Dat doen ze door bamboebladeren op een bepaalde manier aan elkaar vast te maken. Na deze baka stam, liepen we nog ongeveer 1,5 km verder tot de volgende baka stam. Daar aangekomen, schrok ik wel even. De meeste huizen die hier in de buurt staan, zijn niet echt goede huizen, maar het zijn in ieder geval huizen. Veel van deze baka's leefden gewoon in hutjes. Hutjes die eruit zagen als een soort iglo van bamboebladeren. We mochten wel even in een hutje kijken. Er was een bed van bamboebalken en een plek voor een kampvuur en dat was alles wat er was.

Vervolgens liepen we nog even de bossen in om een watervalletje te bekijken. De weg ernaartoe was een ramp. Er liep wel een pad, maar de planten waren er allemaal overheen gegroeit, dus moesten we alles aan de kant duwen haha. Echt een beetje jungle. Aangekomen bij de waterval, stelde het eigenlijk niet zo veel voor haha. Het was een klein stroompje die ongeveer 2 meter naar beneden viel. Maar de omgeving eromheen was wel weer heel erg mooi. Echt een regenwoud. Nadat we dat gezien hadden, liepen we terug.

's Middags gingen we naar de rivier. Daar waren allemaal mensen aan het wassen. De rest ging allemaal zwemmen, maar daar had ik niet zo'n zin in. Ik ging kijken naar de mensen die aan het wassen waren. Wat een werk is dat zeg. Wat zijn wij verwend, met onze wasmachines.

Op zaterdag (2 augustus) werd ik redelijk vroeg wakker. Ik kon niet echt goed slapen door de gigantische jeuk van alle muggenbulten haha. Ik geloof dat het er wel ruim 40 waren.

Vandaag stond op de planning dat we de bossen in gingen. Maar voordat we dat gingen doen, moesten we eerst nog even langs de Gendarmerie (de politie). Julienne moest aangeven dat er buitenlanders bij haar verblijven. Als er namelijk iets gebeurd in Lomië , of in de omgeving van Lomië, staat de veiligheid van de buitenlanders voorop. Maar dan moeten ze dus wel weten dat er buitenlanders zijn.

Toen we daarmee klaar waren, liepen we weer een stukje terug, tot we bij een bospad waren. Het was eerst de bedoeling dat we een heel eind de bossen in gingen lopen, maar Julienne had geregeld dat Serge en Guy (ook een zoon van Pepetu) ons met de motor het bos in brachten. Eerst gingen Julienne en Mama samen met Guy op de motor en daarna gingen Vera, Papa en ik bij Serge op de motor. Dat paste net haha. Gelukkig kwamen we halverwege Guy weer tegen, zodat papa kon overstappen en we allemaal weer fatsoenlijk konden zitten. Het was wel een leuk stukje met de motor. We hebben onder andere een Mangoboom gezien en een hele, grote, zwarte mierenparade. (Ik dacht serieus eerst dat het de schaduw van de boom was, totdat we dichterbij kwamen.) Ik heb nog nooit van mijn leven zoveel mieren bij elkaar gezien! Na een aantal minuten stapten we van de motor af en gingen we te voet verder. We liepen een stukje langs de rivier. Uit de rivier wordt veel zand gehaald en verkocht. Dit zand in de rivier is wit zand en wordt gebruikt voor onder andere de bouw van huizen. Op een andere plek als de rivier kan je dit zand niet echt vinden, aangezien het zand voor de rest allemaal rood is. Het gebied waar we liepen, was hetzelfde gebied als waar 's avonds ook wel eens apen zaten, maar overdag dus jammer genoeg niet. Het bos was echt heel mooi. Alleen was het jammer dat we niet nog een stukje verder konden. Toen we alles gezien hadden, gingen we terug naar Messassea met de motor.

We gingen 's middags weer met de kinderen spelen. Dit keer hadden we de tekenspullen en de stickers gepakt. Het was leuk om te zien hoe leuk ze de stickers vonden. Zoiets kennen ze natuurlijk helemaal niet. Er was één jongetje bij, Royn, die was zo blij met zijn boekje, dat hij de hele dag met dat boekje heeft rondgelopen. Aan het eind van de middag ging Vera met heel veel anderen handballen op het veldje bij de school. Ik ging samen met Papa en Mama mee kijken bij het wassen. Julienne ging samen met 2 andere vrouwen wassen bij de rivier en daar was ik wel benieuwd naar. Ze laten de kleren eerst een paar uur in een emmer water staan, om te weken. Vervolgens pakken ze een blok zeep (Savon) en gaan ze daarmee over de kleding. Daarna pakken ze een borstel en gaan ze over de kleding heen, totdat het schoon is. Tussendoor nog een paar keer uitspoelen en daarna is het goed. Dan wordt de was aan de waslijn gehangen en is het na een paar dagen droog.